จะรับผิดชอบกันอย่างไร เมื่อแผนการจัดหาวัคซีนโควิดเกิดความผิดพลาด
ก่อนหน้านี้โรงพยาบาลเอกชนร้องขอให้รัฐบาลเปิดเสรีนำเข้าวัคซีน แต่ก็ถูกห้าม โดยอ้างว่าเป็นวัคซีนที่เร่งผลิตในภาวะฉุกเฉิน และผลการทดสอบยังไม่นิ่ง ฉะนั้นต้องให้รัฐบาลจัดการแต่เพียงผู้เดียว
ความคิดนี้เป็นของใคร เป็นของ อนุทิน ชาญวีรกูล รมว.สาธารณสุข หรือเปล่า..?? อยากให้ฝ่ายค้านเขียนแปะข้างฝาไว้ พอเปิดสภาแล้วจะได้ไล่เช็กบิลแทนประชาชน
มีอย่างที่ไหน วัคซีน หลายยี่ห้อที่ อย. ตรวจผ่านแล้ว กลับไม่อนุญาตให้ เอกชน นำเข้า ทั้ง ๆ ที่ผลิตจากโรงงานเดียวกัน และหมอในโรงพยาบาลเอกชนที่จะทำหน้าที่ฉีดวัคซีนก็จบโรงเรียนแพทย์เหมือน ๆ กับหมอในกระทรวงสาธารณสุข
จำได้ว่า เสียงทักท้วงเรื่องวัคซีนช่วงนั้นแผ่วเบามาก เพราะสามารถควบคุมโรคได้เสร็จสิ้นภายในเวลา 2 เดือน จนทำให้ทั่วโลกยกย่องสรรเสริญ และยอดผู้ติดเชื้อหน้าใหม่สูงสุดเมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2563 ตรวจพบแค่ 143 ราย
วันเดือนผ่านไปเกือบปี เศรษฐกิจเริ่มโงหัวขึ้น ปรากฏว่า กลไกรัฐหย่อนยาน เจ้าหน้าที่หิวส่วย ปล่อยให้แรงงานเถื่อนและหญิงบริการนำเชื้อจากพม่าเข้ามาระบาดใหญ่เป็นระลอกที่สอง
กว่าจะควบคุมโรคได้ใช้เวลาประมาณ 3 เดือน ยอดผู้ติดเชื้อหน้าใหม่สูงสุดเมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2564 ตรวจพบ 1,732 ราย
ส่วนระลอกสามที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ เป็นเชื้อที่ข้ามแดนมาจากเขมร โดยมีนักเล่นและคนเที่ยวกลางคืนเป็นตัวแพร่เชื้อผ่านหญิงบริการ
สถานการณ์จะลากยาวไปแค่ไหนไม่ทราบ แต่ยอดผู้ติดเชื้อหน้าใหม่สูงสุดเมื่อวันที่ 18 เมษายน 2564 ตรวจพบ 1,767 ราย จากนั้นค่อย ๆ ลดลงมาเหลือวันละ 1,400 กว่าราย และการระบาดในระลอกสาม โควิด ได้ส่งสัญญาณเตือนว่า ไทยอาจคุมสถานการณ์ไม่อยู่ เพราะจำนวนผู้ติดเชื้อมีมากกว่าจำนวนเตียงในโรงพยาบาล
แม้รัฐบาลจะจัดตั้งโรงพยาบาลสนาม ก็ยังไม่เพียงพอ เพราะชาวบ้านถูกไล่ให้กลับไปรอความตายที่บ้าน ด้วยข้ออ้างที่ว่า เตียงเต็ม เมื่อกลับไปแล้วก็แพร่เชื้อให้กับคนในครอบครัวและละแวกบ้าน
พอสถานการณ์รุนแรง คราวนี้ก็เริ่มหวนกลับมาคิดจัดหาวัคซีนเพิ่มเติม แต่วัคซีนไม่ใช่ขนมเด็กที่สามารถหาซื้อได้ตามข้างถนน
ทุกประเทศทั่วโลกมีความต้องการเหมือนกันหมด ตลาดวัคซีนจึงเป็นของผู้ขาย แม้มีเงินก็ซื้อไม่ได้ อยากได้ต้องไปต่อคิว วันนี้คิดซื้อ กว่าจะได้ก็คงเป็นปีหน้าซึ่งไม่ทันต่อสถานการณ์
รัฐบาลอิสราเอลวิสัยทัศน์เฉียบคม ตัดสินใจทุ่มเงินซื้อแล้วฉีดรวดเดียวทั่วทั้งประเทศ วันนี้จึงเปิดค้าขายได้ปกติ เปิดท่องเที่ยวหาเงินเข้าประเทศ
ส่วนไทยยังมองไม่เห็นฝั่ง ประชาชนบักโกรกกันถ้วนหน้า รัฐบาลต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาแจกยาไส้ เพราะยังหาเงินเข้าประเทศไมได้ ตัดสินใจผิดนิดเดียวประเทศหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้า อีกประเทศหนึ่งดิ่งลงเหว
นี่คือบทเรียนประชาธิปไตยราคาแพง ซึ่งอธิบายได้คำย่อที่ว่า ‘ผ น ง ร จ ต ก ม’
…………………………
#ดินสอโดม
