รอไปเยียวยาผู้ประกันตน สารพัดเงื่อนไขไปไม่ถึง!!

ยังไม่จบง่าย ๆ กับมาตรการเยียวยาประชาชนคนไทยทั้งประเทศ จากผลกระทบการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ในระลอกใหม่ เพราะสุดท้ายแล้วจะเยียวยาอย่างไรก็ไม่ครบทั้ง 66.5 ล้านคนแน่นอน

จึงทำให้เสียงเรียกร้องมาตรการเยียวยา มาตรการช่วยเหลือ มีเสียงดัง ออกมาเรื่อย ๆ โดยเฉพาะในกลุ่มที่การเยียวยายังไม่ไม่ถึง โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในระบบประกันสังคมตามมาตรา 33

แม้วันนี้จะมีเสียงตามสายออกมาจากปากของ รมว.แรงงาน อย่าง “สุชาติ ชมกลิ่น” ว่าอาจจ่ายเงินช่วยเหลือให้กับแรงงานในระบบตามมาตรา 33 ทั้ง 11 ล้านคน

โดยรูปแบบก็เป็นไปในเช่นเดียวกันกับ 35 ล้านคน คือการ “แจกเงิน” แต่จะแจกให้จำนวนเท่าใด ยังไม่ชัดเจน 3,500 บาท หรือ 4,000 บาท ในระยะเวลา 1 เดือน

การแจกเงินครั้งนี้ใช่ว่าจะให้ฟรี ๆ เงื่อนไขสำคัญชัด ๆ ที่น่าจะลงตัว ก็คือสัญชาติไทย ไม่ใช่ต่างด้าว มีเงินฝากในบัญชีไม่เกิน 5 แสนบาท

มีรายได้ไม่เกิน 3 แสนบาทต่อปี หรือเฉลี่ยมีรายได้ไม่เกินเดือนละ 25,000 บาท ที่สำคัญต้องไม่ได้ถือบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ หรือบัตรคนจนใดๆ ทั้งสิ้น

การแจกเงินในกับผู้ประกันตนตามมาตรา 33 ในครั้งนี้ ก็ยังไม่มีข้อยุติ แม้ว่า ตามแนวทางของการ “แจกเงิน” จะเป็น “แนวทาง” ที่หน่วยงานที่รับผิดชอบได้ “ตกผลึก” ร่วมกันแล้วก็ตาม

พิษของการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด 19 รอบใหม่นี้ ต้องยอมรับว่ามีผลกระทบไปทั่วและแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว จะด้วยความไม่ตระหนัก ไม่ตระหนก แก่ “สังคม” หรือจะด้วยการไม่ตั้งการ์ดป้องกัน

แต่คนทั้งประเทศก็ได้รับความเดือดร้อนกันถ้วนหน้า ขณะที่แนวทางการช่วยเหลือของรัฐบาล หากยิ่งคิดเยอะคิดมาก ก็ยิ่งกลายเป็นงูกินหาง แล้วจึงกินกลางตลอดตัว

สุดท้าย!! ความตั้งใจดี อาจทำให้เกิดกลายเป็นผลร้ายกับตัวเอง เพราะอย่าลืมว่าที่ผ่านมา “คนไทย” ต่างคุ้นชิน กันการให้ การช่วยเหลือ ด้วยเพราะความลำบากยากแค้นนั้นไม่ได้หายไปจากตัว

แล้วยิ่งมาอยู่ในยุคนี้สมัยนี้ ที่การเมืองแบ่งแยกขั้วให้เห็นอย่างชัดเจน ขณะที่ “คนการเมือง” เอง ก็ไม่สามารถเรียกความเชื่อมั่น ความศรัทธา จากคะแนนเสียง ได้อย่าง 100%

ผิดแปลกแตกต่างจากการเมืองยุคก่อน…ที่เชื่อแน่ว่า ณ เวลานี้ เวลาที่ประชาชนกำลังเดือดร้อนเช่นนี้ วิธีการ “แจกเงิน” แบบเฮลิคอปเตอร์มันนี่ คงมีให้เห็นกันชัด ๆ

เพราะ…สุดท้ายแล้วเงินที่แจก ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นเงินของตัวเอง แต่เป็นเงินของประเทศ เป็นเงินของผู้เสียภาษี แต่ด้วยนโยบายที่ถึงใจและใจถึง ก็ทำให้ไม่ต้องคิดมากถึงวิธีการ เพียงแค่คำนึงถึงคะแนนเสียง คะแนนนิยม ก็พอ

เรื่องนี้ปฎิเสธกันไม่ได้ทีเดียว หากย้อนหลังดูประวัติศาสตร์ ดูแนวทางช่วยเหลือของรัฐบาลในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา แม้ปัญหาแตกต่างกัน โครงสร้างเศรษฐกิจแตกต่างกัน

แต่ความเดือดร้อน!! ความยากจน!! ไม่ได้แตกต่างกัน!!

ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกแหวกแนวใด ๆ ถ้าจะได้ยินชาวบ้านชาวช่อง บ่นกันให้ขรม… ถึงวิธีการ “แจกเงิน” ที่ดำเนินการผ่านแอพพลิเคชั่น ไม่ได้แจกเงินสด

เรื่องนี้สามารถเปรียบเปรยได้ว่า… “คนทำคนคิดไม่ได้ใช้ คนใช้กลับไม่ได้คิด” เพราะอย่าลืมว่า ความเดือดร้อนของคน ความต้องการใช้เงินของคน ต่างไม่เหมือนกัน ต่างแตกต่างกัน

แต่ความต้องการ “เงิน” นั้นเหมือนกัน เพราะทุกคนกำลังเดือดร้อน เช่นเดียวกับแนวทางการช่วยเหลือผู้ประกันตนตามมาตรา 33 นี้ก็เช่นกัน

อย่าลืมว่า…การกำหนดเงื่อนไขสารพัด ท่ามกลางความเดือดร้อนที่เกิดไปทั่วถ้วนหน้าเช่นนี้ ก็ทำให้การช่วยเหลือการเยียวยาของรัฐบาลไม่ทั่วถึงด้วยเช่นกัน

รัฐบาลต้องคิดให้ดีว่า รายได้ที่เป็นเงินภาษีที่คนส่วนใหญ่จ่ายให้กับรัฐบาล ก็หนีไม่พ้นบุคคลที่อยู่ในระบบประกันตน ตามมาตรา 33 นี่แหล่ะ

หากถามว่า คนเหล่านี้ ที่ผ่านมา ได้รับผลกระทบแค่ไหน บอกได้เลยว่า “มาก” เพียงแต่เสียงเรียกร้องอาจไม่ดังทะลุไปถึงคนทำนโยบาย ก็เหมือนกับเรื่องการแจกเงินผ่านแอพพลิเคชั่นนั่นแหล่ะ

เพราะคนกำหนดนโยบาย ต่างไม่ให้ความสำคัญกับคนระดับล่าง แถมยังคิดไปเองอีกว่า ทุกคนมีเงิน มีสตางค์พอ ที่จะเจียดเงินมาซื้อโทรศัพท์ มาจ่ายค่าเน็ต ค่าบริการ

อย่างที่บอก… คนคิดไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้คิด แถมถ้าคนคิด ยังเข้าไม่ถึงชาวบ้าน ไม่รู้จักชาวบ้านอย่างแท้จริง นโยบายก็เป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะ…

……………………….

คอลัมน์ : EC Focus by Virgo