กรณีพระสงฆ์สายวัดป่าคณะธรรมยุต ลาออกจากตำแหน่งทางปกครอง เกือบยกจังหวัด เป็นปรากฎการณ์ที่ไม่น่าเกิดขึ้นหากสถาบันสงฆ์ยึดหลักตามพระวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งเอาไว้ให้คณะสงฆ์ยึดถือเป็นตัวแทนของพระองค์
เหตุเกิดความแตกแยกคราวนี้ ชาวบ้านรู้ คณะสงฆ์รู้ กรรมการมหาเถรสมาคมบางรูปก็รู้ แต่ “พูดไม่ได้”
มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความแตกแยกในสังคมสงฆ์ธรรมยุต สังคมคนพุทธสายวัดป่ายังเดียวแต่มันเลยจุดคนจินตนาการมากกว่านั่น
สถานการณ์ “อ่อนไหว” ยิ่งนัก!!
ในขณะที่สำนักงานพุทธศาสนาจังหวัดเปิดรายชื่อ 7 นักการเมืองผู้อยู่เบื้องหลังความเคลื่อนไหว ซึ่งระบุว่าคณะสงฆ์ภายในจังหวัดยุติแล้ว แต่อาจมีนักการเมืองเป็นผู้ชักใยป่วนอยู่เบื้องหลัง
หากตอบว่าใช่ ก็คือ ใช่ แต่ไม่ถูกต้องทั้งหมด
หากพระสังฆาธิการสายธรรมยุต หยุด เคลื่อนไหวจริง คงไม่มีข่าว การลาออกจากตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอและเจ้าคณะตำบล เกือบยกจังหวัด
“พระครูเล็ก” เจ้าคณะจังหวัดกาฬสินธุ์รูปใหม่ แม้จะเป็นพระดี ปฎิบัติชอบ แต่การครองตำแหน่ง “ไม่สง่างาม” เสียแล้ว เมื่อเข้าไปอยู่บ้านเขา แต่คณะสงฆ์ในจังหวัดและชาวบ้านส่วนหนึ่ง “ไม่ต้องการ” จะอยู่อย่างไร
เรื่องแบบนี้ “ใครก็ช่วยไม่ได้” มหาเถรสมาคมก็ช่วยไม่ได้ กลายเป็น “ทุกขลาภ”
พระสงฆ์เราอยู่ได้ด้วยศรัทธาชาวบ้าน อยู่ได้ด้วยผ้าเหลืองและพระวินัย 227 ข้อ “มิใช่ตำแหน่งปกครองหรือสมณศักดิ์”
“เปรียญสิบ” คุยกับพระหนุ่มเณรน้อย เพื่อนพระคนรุ่นใหม่ เดียวนี้ ปฎิเสธสิ่งเหล่านี้หมด เหมือนกับเด็กรุ่นใหม่กลุ่มหนึ่งที่ปฎิเสธ “สังคมศักดินา”
ซ้ำในวงการสงฆ์เอง..สมณศักดิ์ ตำแหน่งทางปกครอง บางรูปมี ก็มิได้เป็นไปเพื่อเอื้อเฟื้อต่อพระธรรมวินัยหรือความเจริญของพระพุทธศาสนา แต่ แสวงหาอำนาจและเงินตรามากกว่า
น่าห่วง.. หากสังคมไทยคนยุคใหม่ทั้งพระภิกษุยุคใหม่หรือคนรุ่นใหม่ ตกอยู่ในสถานการณ์ความรู้สึกแบบนี้
ทั้งหมดที่มวลที่พระภิกษุสงฆ์รุ่นใหม่กลุ่มหนึ่งปฎิเสธเรื่องเหล่านี้ เท่าที่พูดคุยส่วนหนึ่งมองว่า ตำแหน่งทางปกครองหรือสมณศักดิ์หากมี เหมือนมี “บ่วง” จะไปไหน จะทำอะไรก็ลำบาก ซ้ำบางรูปบอกว่า มีแต่ประชุมและเสียเงินอยู่ร่ำไป
จึงอยู่กินกับชาวบ้าน ช่วยเหลือเกื้อกูลชาวบ้าน พึ่งพาซึ่งกันและกันดีกว่า
แต่จากการพูดคุยหลายรูปประสงค์ แต่ตำแหน่ง “เจ้าอาวาส” กลับปฎิเสธ “ตำแหน่งทางปกครองและสมณศักดิ์” เพราะมองเรื่องเยอะ ถูกใช้ทำงานเหมือนระบบราชการ และมักถูกเรี่ยไรเงินเพื่อกิจกรรมอยู่ต่อเนื่อง
ทั้ง ๆ ที่ในอดีต ตำแหน่งทางปกครองและสมณศักดิ์ เป็นความใฝ่ฝันของพระหนุ่มเณรน้อย หรือคณะสงฆ์
“เปรียญสิบ” แปลกใจเป็นอย่างมาก เรื่องปลด 3 เจ้าคณะจังหวัด เพราะไม่คาดคิดมาก่อน จะ “บู่มบ่าม” แบบนี้ ความจริงหากจะปลด เพียงแค่ยก “คนถูกปลด” ขึ้นเป็น “รองเจ้าคณะภาค” หรือยกตำแหน่ง “ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัด” ก็จบ
แต่นี่ “เปิดศึก” หลายด้านแท้.!!
กรณีเจ้าคณะจังหวัดกาฬสินธุ์,เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี และรวมถึงเจ้าคณะจังหวัดนครศรีธรรมราช นึกถึงตอนมีกิจนิมนต์ มีงานประชุม ระหว่างเจ้าคณะจังหวัดรูปใหมม่กับพระสังฆาธิการที่รวมตัวกันคัดค้าน “มติมส.” จะมองหน้ากันอย่างไร
สมมติสงฆ์ ย่อมมีความรู้สึก ยากที่จะสมานใจกันได้..คิด ๆแล้ว ถูกต้องแล้วที่คณะสงฆ์ธรรยุตวัดป่ากาฬสินธุ์ลาออกยกจังหวัด ไม่งั้นมองหน้ากันไม่ติด เวลาประชุม
หลายปีมานี้ทั้ง เรื่องจับพระมหาเถระระดับมหาเถรสมาคม 3 รูปก็ดี ทั้งเรื่องแก้ พ.ร.บ.สงฆ์ก็ดี การปลดเจ้าคณะจังหวัด 3 รูป ล่าสุดนี้ก็ดี
“เปรียญสิบ” ในฐานะพสกนิกร “ผู้จงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์” แม้ไม่มีตำแหน่งทางราชการหรือเงินเดือนอะไรจากรัฐแต่รู้สึกเป็นห่วงเรื่อง “อ่อนไหว” เหล่านี้เสียจริง ๆ
นึกถึงคำพูดของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ “สมเด็จเกี่ยว” ได้แม่นยำที่ว่า “พุทธศาสนาอยู่ได้ ทุกสถาบันอยู่รอด”
“เปรียญสิบ” ผู้มีปัญญาน้อย คงไม่ต้องพูดอะไรมากกว่านี้แล้ว หากให้สถาบันหลักของชาติอยู่รอดปลอดภัย ถึงเวลา ต้องถึงคืนความเป็นธรรมสู่สถาบันสงฆ์ ให้พระสงฆ์ปกครองกันเอง โดยยึดพระธรรมวินัยเป็นที่ตั้ง อย่าเอากฎหมายบ้านเมืองมาปกครองคณะสงฆ์!!
………………
คอลัมน์ : ริ้วผ้าเหลือง
โดย…“เปรียญสิบ” : riwpaalueng@gmail.com
