ช่วงนี้ภาพลักษณ์ “สถาบันสงฆ์” ที่เคยได้รับการยกย่องว่าเป็น “เสาหลัก” สถาบันหนึ่งของประเทศไทยถูก “ยำเละ” ขาดผู้มีความรู้ ความสามารถ ออกมาชี้แจง โต้ตอบ แถลงข้อสงสัย ของประชาชนทั้งเรื่องคำสอน พฤติกรรมพระ และ รวมทั้งสิ่งที่ควรจะเป็นในวงการคณะสงฆ์
“เปรียญสิบ” อายแทน “พระสงฆ์” ไม่รู้จะอยู่อย่างไรให้เขามองว่า พระสงฆ์ยังมีคุณค่าเป็น “เนื้อนาบุญ” ที่แท้จริง มิได้เป็น “กาฝากสังคม” หรือ “ตัวถ่วงสังคม” หรือ “เอาเปรียบสังคม” ดังที่บางคนกล่าวหา
เวลาเกิดเรื่องหรือเกิดคำถามเหล่านี้ นึกถึง “องค์กรชาวพุทธ” หรือ คนที่เป็นตัวแทนชาวพุทธออกมาสู้ ออกมาอธิบายให้สังคมเข้าใจและรับรู้
“เปรียญสิบ” เติบโตมาในยุคที่บทบาทคณะสงฆ์ องค์กรชาวพุทธเฟื่องฟู ทั้งเรื่องการเรียกร้องวุฒิการศึกษาในมหาวิทยาลัยสงฆ์ เรื่องกระทรวงพระพุทธศาสนาหรือแม้กระทั้ง การคุ้มครองดูแลรวมทั้งการสร้างขวัญและกำลังใจให้กับชาวพุทธในชายแดนใต้
อดีตในสมัยประเทศไทย คณะสงฆ์ มี “องค์กรพุทธ” เป็นปากเป็นเสียงแทน ทั้ง ศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย, สมาคมนักวิชาการเพื่อพระพุทธศาสนา หรือแม้กระทั่ง องค์กรเครือข่ายชาวพุทธอื่นๆ
ยุคอดีตนั่น..เวลาเกิดวิกฤตคำถาม ความคิดต่างในสังคมเกี่ยวกับ “หลักธรรม” หรือ “พฤติกรรม” พระสงฆ์ จะมีคนในกลุ่มองค์กรดังกล่าว ออกมาชี้แจง ตอบปัญหาแทน “คณะสงฆ์” เพื่อให้สังคมชาวพุทธเข้าใจ หรือแม้กระทั่งหนักสุดให้ “กฎหมาย” จัดการคนที่ “จ้วงจาบ” หรือ “ด้อยค่า” พระพุทธศาสนาและคณะสงฆ์
ยุคนี้..ไม่มีองค์กรชาวพุทธและเครือข่ายชาวพุทธออกมา “ปกป้อง-คุ้มครอง” สถาบันสงฆ์แล้ว
คณะสงฆ์จึงเสมือน “ถูกลอยแพ”
“เปรียญสิบ” รู้จักคนกลุ่มเหล่านี้ตั้งแต่ยุค เจ้าคุณระแบบ วัดบวรนิเวศ, เจ้าคุณเกษม วัดราชาธิวาส, เจ้าคุณสมชัย กุสลจิตฺโต, เจ้าคุณสุวิทย์ วัดพระรามเก้า, พระมหาบุญถึง ชุตินฺธโร หรือแม้กระทั่งยุคหลังอย่าง เจ้าคุณประสาร, เจ้าคุณโชว์ ในขณะที่ฝ่ายฆราวาสตั้งแต่ยุค พล.ต.ทองขาว พ่วงรอดพันธุ์, อาจารย์สนิท ศรีสำแดง, พล.อ.ธงชัย เกื้อสกุล, สว.กำพล ภู่มณี, ส.ว.บุญเลิศ ไพรินทร์ หรือแม้กระทั่ง ประสิทธิ์ บุตรศรี เป็นต้น หรือแม้กระทั่ง “ยุคเสื้อแดง” อย่าง ดร.เมธาพันธ์ โพธิธีรโรจน์, ดร.เสถียร วิพรมหา พวกท่านเหล่านี้คือ คนทำงานแทนคณะสงฆ์ ทำแบบ “ถวายอก” ให้กับพระพุทธศาสนา
ทุกวันนี้คนกลุ่มนี้ “บางคน” ตายจากไปหมดแล้ว บางคน “เลียแผล” อยู่ในที่ตั้ง สู้ไป..พระผู้ใหญ่ คนที่มีส่วนรับผิดชอบก็ “ไม่เห็นคุณค่า” ซ้ำอาจมี “ตำหนิ” ลับหลังอีก!! สู้ไปให้เสี่ยงคุกเสียงตะรางทำไม?
ล่าสุด ฟ้าเปิด “เจ้าคุณสุวิทย์” หนึ่งในตำนาน “พระนักสู้” พระนักวิชาการ ผู้เปิดประเด็น “แก๊งห้องกระจก” หลังถูกดองมานาน ได้รับโปรดเกล้าสมณศักดิ์เป็น “ชั้นเทพ” ควบคู่กับ “เจ้าคุณประสาร” ทั้ง 2 รูป ถือว่า มีคุณูปการต่อคณะสงฆ์ทั้งสิ้น
“เปรียญสิบ” เคยเตือนคณะสงฆ์แล้วว่า ชาวพุทธบางส่วนยุคนี้ทนดูพฤติกรรมพระสงฆ์มานานหมดยุค “ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์แล้ว” มันต้องหามาตรการป้องกันและคุ้มครองสถาบันสงฆ์ ให้เป็นสถาบันที่มีคุณค่าต่อสังคมและต่อประเทศชาติให้ได้!!
ชาวพุทธยุคนี้!! มีคนบางคนบางกลุ่มยกย่องและเชิดชูใครก็ตามด่าสถาบันหลักชาติได้ จับผิดพฤติกรรมพระสงฆ์ได้ “เก่ง แน่ และดี”
จึงไม่แปลก!! ปัจจุบันจึงมีกลุ่มฆราวาส สื่อมวลชน จับจ้วงแฉพฤติกรรมของพระสงฆ์ออกมาอย่างกับเจ็บแค้นมาแรมปี ต่อว่าโต้เถียงกับพระ บางคนถึงกับใช้คำว่า “กู-มึง” แม้กระทั่งต่อหน้า “ผ้าเหลือง” ที่โบราณท่านถือว่าเป็นสิ่ง “ต้องห้าม” เป็น “วจีทุจริต” ก่อให้เกิดบาปกรรม..
ในขณะที่ “สถาบันสงฆ์” เอง “งงงวย” กับสิ่งที่เกิดขึ้น รับมือไม่ถูก เพราะเคยแต่ “พร่ำสอน” ไม่เคย “ตอบคำถาม” หรือ “โต้ตอบ” กับสังคม ทำงาน “เชิงรุก” แบบศาสตร์สมัยใหม่ไม่เป็น
คณะสงฆ์ตอนนี้..จึงเสมือนถูกลอยแพ สังคมอยากด่า “ด่า” อยากตำหนิ “เชิญ” อยากด้อยค่ามองว่าเป็น “เรื่องส่วนตัว” มองภาพกว้าง ภาพรวม ผลกระทบต่อสถาบันสงฆ์ ต่อพระพุทธศาสนา และความมั่นคงไม่เป็น
เหลือบแลมองไปที่องค์กรชาวพุทธ หรือคนที่เคย “ใช้งาน” ต่างคนต่างถอย ต่างคนต่างรักษาตัวรอด
สำหรับ “บ่างช่างยุ” ที่เคยให้สู้ ให้พูด บางรูปเจริญและเติบโตก้าวหน้า กว่าคนทำงานแล้ว ถึงจุด “อิ่มตัว” ไอ้คร้านจะไปไปอาศัยคนใน “สำนักพุทธ” สำนักงานพุทธเอง..รู้ดีกว่า “กระแส” สังคมเป็นอย่างไร พูดมาก ตอบมาก “เจ็บตัว”
ก็อยู่กันแบบโง่ๆ แบบนี้แหละ
…………..
คอลัมน์ : ริ้วผ้าเหลือง
โดย… “เปรียญสิบ”: [email protected]
