“เปรียญสิบ” ขอมุทิตาจิตต่อ “พระราชาคณะ” ทั้งได้ใหม่และได้เลื่อน คำว่า “สมณศักดิ์” ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุรูปใดได้ถือว่า..ดีทั้งนั้น
“เปรียญสิบ” พูดมาตลอดว่า “สมณศักดิ์” เป็นเรื่องของ “พระราชอำนาจ” พระเจ้าแผ่นดินจะถวายให้พระภิกษุรูปใด “ชอบ” ทั้งนั้น
ส่วน “พระภิกษุ” รูปใด จะมีพฤติกรรม “ลิงหลอกเจ้า” ก็เป็นสิทธิของพระภิกษุรูปนั้น จะไม่ขอกล่าวถึง
“เปรียญสิบ” สนใจเรื่องหนึ่งที่ในวง “พระสังฆาธิการ” พูดกันมากในห้วงเวลา 1 -2 ปีที่ผ่านมา นั่นคือ..พระภาษีสังคมพระ
จริงอยู่..พระภิกษุในพระพุทธศาสนา “รายได้” เกิดจากกรณีใดก็ตามที “ไม่ต้องเสียภาษี” ซึ่งโดยนิตินัยชอบแล้ว เพราะพระภิกษุมิได้มี “อาชีพ” ประจำ และเป้าหมายสูงสุดตามหลักพระพุทธศาสนา ภิกษุที่เข้ามาบวชมิได้มุ่งแสวงหาความร่ำรวยหรือ “ค้ากำไร”
ส่วนภาพลักษณ์ “ภิกษุบางรูป” ที่นั่งรถหรู อยู่ห้องแอร์ ใช้ชีวิตบนความหรูหรา “เยี่ยงฆราวาส” บนเงินทองที่พุทธศาสนิกชนถวายมา นั่นเป็นเรื่อง “สันดาน” เฉพาะตัว
พุทธองค์ทรงสั่งสอนให้พระภิกษุในพระพุทธศาสนา อยู่ง่าย กินง่าย และใช้ชีวิต ตรงข้ามกับ “ฆราวาส”
“เปรียญสิบ” มีเพื่อนสนิทตั้งแต่ระดับ “เจ้าอาวาส” จนถึง “เจ้าคณะอำเภอ” มักเล่าให้ฟังอยู่เสมอๆ ว่าเสียเงินที่เป็น “ภาษีสังคม” แต่ละปีเป็นจำนวนมาก บางรูปถึงขนาดว่าปฎิเสธ “สมณศักดิ์” และ “ตำแหน่ง” ทางปกครอง
เพราะบอกว่า ยิ่งมีตำแหน่งทางปกครอง ยิ่งมีสมณศักดิ์ “ภาษีสังคมพระ” ยิ่งแพง และตนเองอยู่วัดในชนบท “กิจนิมนต์” ไม่มี รายได้ไม่เกิด พร้อมบอกว่าเดียวนี้พระเรา “วัดบางวัด” ในชนบท “ต้องจ้าง” พระเฝ้าวัด แบบ “รายเดือน” เพราะพระไม่อยากจะเป็นเจ้าอาวาสกัน!!
“เปรียญสิบ” จึงขอฝาก “สมเด็จชิน” ในฐานะดูแล “ศาสนสมบัติกลาง” และ “กองทุนวัดช่วยวัด” ว่าเป็นไปได้หรือไม่ “ยกเลิก” ตัด “นิตยภัต” พระสังฆาธิการในระดับ “เจ้าอาวาส” ปีละครั้งออกไป แต่ให้คงตัด “นิยตภัต” พระสังฆาธิการระดับ “เจ้าคณะอำเภอ” ขึ้นไปเพียงพอ
“เปรียญสิบ” ขอฝาก “สมเด็จธงชัย” ในฐานะเป็นแกนนำหาเงิน “กองทุนเล่าเรียนหลวง” จริงเท็จประการใดไม่ทราบ เดี๋ยวนี้มี “ข่าวลือ” ว่า ระดับอำเภอต้องส่งเงินเท่านี้ ระดับจังหวัดต้องเท่านั้น หรือแม้กระทั่ง “ระดับภาค” ต้องรวบรวมยอดเงินเข้ากองทุน “เท่านี้เท่านั้น”
“เปรียญสิบ” คิดว่าเรื่องนี้ “สมเด็จธงชัย” อาจไม่รู้ อาจเป็นฝีมือจำพวก “ชเลียร์เจ้านาย” พวกเสนอหน้า
หากเป็นจริงดังข่าวลือ “สมเด็จธงชัย” ต้องปราม “อย่าหาทำ”
รวมทั้งมี “ข่าวเล่า” ซึ่งต้องฟังหูไว้หู ว่า ปัจจุบันมีพระสังฆาธิการระดับ “เลขาหนใหญ่-เจ้าคณะภาค” ไปไถเงิน “ลูกน้อง” ในหน ในภาค เพื่อ “จัดงาน” สนองนายบ้าง เพื่อ “จัดทำหนังสือ” บ้าง แบบนี้ก็ “ไม่ควร” ทำภาษีสังคมพระ ภาษีสังคม พระสังฆาธิการ
อันนี้ยังไม่นับรวม “กองทุนการศึกษา” ที่พระสังฆาธิการทุกรูปเวลาขอ “สมณศักดิ์” ต้องแนบบัญชีเงินทุน เอกสารหลักฐานการมอบทุนการศึกษาให้กับนักเรียนในชุมชนหมู่บ้านของตนเอง
และทั้งยังไม่ได้พูดถึง “โครงการศีล 5-วัดประชารัฐสร้างสุข” ที่คณะสงฆ์ต้อง “เรี่ยไร” ทำงานกันเอง
และยังไม่พูดถึง “ภารกิจ 6 ด้าน” ของมหาเถรสมาคม รวมทั้ง “ภาษีสังคม” สงเคราะห์คนในหมู่บ้าน คนในชุมชน และสงเคราะห์พ่อแม่ ญาติพี่น้องของ “พระสังฆาธิการ”
เดี๋ยวนี้ “สังคมสงฆ์” เรารู้กัน พระในเขตตำบลอำเภอ อยู่ยาก กิจนิมนต์ไม่มี วัดไม่มีรายได้ ศรัทธาโยมถวายเงินเข้าวัดก็เสื่อมถอย..วัดบางวัดแม้ “ค่าน้ำ-ค่าไฟ” ก็ไม่มี หากมีก็แบบ “เดือนชนเดือน”
ชาวพุทธยุคนี้..เน้นหันไปสร้างโรงพยาบาล สร้างห้องน้ำ สงเคราะเด็กนักเรียน ช่วยเหลือคนพิการ-คนสูงวัย มากกว่าทำบุญ ให้กับพระภิกษุสงฆ์
“เปรียญสิบ” ตั้งใจ “ส่งสาร” ถึง “สมเด็จชิน” และ “สมเด็จธงชัย” ทั้งเรื่อง กองทุนวัดช่วยวัด-กองทุนเล่าเรียนหลวง การตัดเงินนิตยภัต การระดุมทุนทำกิจกรรม เนื่องจากมีพระท่าน “บ่น” มา และรวมทั้งส่งสารถึง “เลขาหนใหญ่-เจ้าคณะภาค” ที่มีพฤติกรรมดังที่เล่ามา
การสร้างงาน การทำงานสนองกิจการพระพุทธศาสนา สนองภารกิจคณะสงฆ์และตอบแทนคุณแผ่นดิน เป็นสิ่งดีงาม ที่ต้องทำ ในฐานะ “พุทธบุตร” ของสมณโคตม ในฐานะ “พลเมือง” ที่ดีของประเทศ
แต่ !! ทำแล้ว ต้องไม่สร้างความเดือดร้อน กวนใจ รำคาญใจให้กับ..ผู้ใต้บังคับบัญชา
…………..
คอลัมน์ : ริ้วผ้าเหลือง
โดย… “เปรียญสิบ”: [email protected]
