ย้อนรำลึกวันเสียงปืนแตก 7 สิงหาฯ “สงครามกลางเมือง”แก้ได้ด้วยสันติ

“อดีตกุนซือบิ๊กป้อม” ย้อนรำลึก “วันเสียงปืนแตก 7 สิงหาฯ” เมื่อ 56 ปีก่อน ที่เกิดสงครามกลางเมือง ระหว่าง “พรรคคอมมิวนิสต์-รัฐบาลไทย” แต่ด้วยพระบรมราโชวาท ร.9 จึงนำมาสู่นโยบาย 66/2523 ชูนโยบายการเมืองนำการทหาร-ใช้สันติภาพสยบความขัดแย้งและสงคราม เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่

เมื่อวันที่ 5 ส.ค.64 นายไพศาล พืชมงคล อดีตกรรมการผู้ช่วยรองนายกรัฐมนตรี (พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ) โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊ก Paisal Puechmongkol เรื่อง “รำลึกวันเสียงปืนแตก 7 สิงหาคม” มีเนื้อหาว่า…วันที่ 7 สิงหาคม เมื่อ 56 ปีก่อน เป็นวันที่พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ประกาศต่อสู้ด้วยกำลังอาวุธกับรัฐบาล เดินหนทางปฏิวัติประเทศไทย โดยใช้ชนบทล้อมเมือง และอาศัยกรรมกรชาวนาเป็นพื้นฐาน การต่อสู้ด้วยกำลังอาวุธเกิดขึ้นครั้งแรกที่บ้านนาบัว จังหวัดนครพนม

สงครามกลางเมือง ระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย กับรัฐบาล ได้ขยายตัวไปถึง 45 จังหวัด และได้จัดตั้งฐานที่มั่น เขตที่มั่น เขตจรยุทธ ขึ้นได้หลายพื้นที่ โดยฐานที่มั่นนั้นได้จัดตั้งขึ้นในเขตป่าเขาหลายแห่งของประเทศไทย

ในขณะเดียวกัน พรรคคอมมิวนิสต์พม่า พรรคคอมมิวนิสต์ลาว พรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา พรรคคอมมิวนิสต์มาลายา ได้ขยายพื้นที่สู้รบในประเทศของตนและประสานเชื่อมโยงกับการเคลื่อนไหวของพรรคคอมมิวนิสต์ไทย

ในปีพุทธศักราช 2512 พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ทรงเห็นว่าสาเหตุของสงครามกลางเมืองนี้เกิดขึ้นจากปัญหาความยากจนและความเหลื่อมล้ำ ดังนั้น จึงทรงพระราชทานพระบรมราโชวาทแก่เหล่าทัพ ให้ทำสงครามกับความยากจน ควบคู่ไปกับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชาติ สงครามกลางเมือง ที่ทำลายชีวิตและทรัพย์สินของคนไทยด้วยกันเป็นจำนวนมาก สิ้นสุดลงโดยนโยบายการเมืองนำการทหาร และการใช้สันติภาพ สยบความขัดแย้งและสงคราม

รัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ที่มีพลเอกชวลิต ยงใจยุทธผู้บัญชาการทหารบกและ ผู้บัญชาการทหารสูงสุด เป็นผู้ขับเคลื่อนนโยบายนี้ ได้ออกนโยบาย 66/2523 ต้อนรับคู่สงครามกลับสู่อ้อมอกของครอบครัว เข้าร่วมพัฒนาประเทศไทย หลังจากนั้นสงครามกลางเมือง 30 ปีก็สิ้นสุดลง ในปีพุทธศักราช 2526

บทเรียนที่สำคัญยิ่งคือ ปัญหายิ่งใหญ่ของชาติถึงขนาดเป็นสงครามกลางเมืองนั้น สามารถแก้ได้โดยสันติโดยเมตตาธรรม ไม่ใช่ด้วยความรุนแรง ความขัดแย้งหรือสงคราม ซึ่งพวกไร้เดียงสาทางการเมือง และอยู่ในอาณัติของนักล่าอาณานิคม ไม่เข้าใจและไม่สนใจความสำคัญของสงครามและสันติภาพ 7 สิงหาคม ซึ่งเป็นบทเรียนอันเจ็บปวดของประชาชาติไทยทั้งมวล

ที่สำคัญคือแก่นแท้ ของวันเสียงปืนแตกนั้น เกิดจากความรักชาติ รักประชาธิปไตย ต่อต้านต่างชาติ ที่มายึดครองบ้านเกิดเมืองนอนของเราเป็นอาณานิคม

“พรรคคอมมิวนิสต์ ดุจดังประทีปส่องทาง
แสงสดใสสว่าง ชี้ทางให้ประชาทั่วแดน
จับปืนลุกยืนขึ้นมา
ร่วมสามัคคีแน่นแฟ้น ขับโจรมะริกันต่างแดน
โค่นสมุนขายชาติตัวแทน ประชาทั่วแคว้นต้องสุขสำราญ
จากบ้านเมืองมาสู่แดนภูสระดอกบัว ลำบากใดไม่กลัว
เมื่อพรรคเราเรียกร้องต้องการ
ป่าดงพฤกษ์พงพนา ทหารประชาฝ่าฟัน
เทือกภูสระสูงผาชัน แต่ใจเรานั้นเหนือภูสระครอง”