“ดร.เอ้” เบรกเอี๊ยด ชี้ไทยยังไม่พร้อมเปิดบ่อนกาสิโน วอนผู้นำคิดถึงอนาคตชาติและเด็กไทย ยกตัวอย่ง “ลีกวนยู”เลือกพัฒนาคนและคุณภาพราชการก่อนเปิดกาสิโน
เมื่อวันที่ 11 เม.ย.67 นายสุชัชวีร์ สุวรรณสวัสดิ์ รองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ได้โพสต์ข้อความโดยระบุว่า ในวันที่ลำบากที่สุด ทำไม ลีกวนยู รัฐบุรุษแห่งสิงคโปร์ เลือกพัฒนา “คุณภาพคน” และ “คุณภาพราชการ” ก่อนเปิดกาสิโน เราเรียนรู้อะไร?
การอ้างเศรษฐกิจจะดี จะสร้างรายได้จาก “กาสิโนเสรี” ในชื่อแอบแฝง “Entertainmant Complex” ชวนน่าสงสัย อันตรายยิ่ง
และการนำเรื่องกาสิโน ไปเปรียบกับสิงคโปร์ แต่ไม่ไปเปรียบกับเมียนมาร์ และกัมพูชา ยิ่งสะท้อน ความวิบัติในตรรกะ เช่นกัน
เพราะการมีกาสิโนในประเทศข้างบ้าน สะท้อนความจริงว่า “ชาวบ้านไม่ได้อะไร” ยังคงยากจน ข้นแค้น แต่คนได้ คือ “นายทุน” กับ “ผู้นำการเมือง” ผู้อยู่เบื้องหลัง ที่มั่งคั่ง บนความเหลื่อมล้ำของสังคม
หรือท่านเคยสงสัยไหมว่า ทำไมวันที่สิงค์โปร์แยกตัวจากมาเลเซีย ไม่มีทรัพยากรใด ลำบากยากจน หมดหวัง แม้แต่ “ลีกวนยู” นายกรัฐมนตรี ถึงกับร้องไห้
จนทำให้ หลายคนรอบตัวลีกวนยู บอก “นายครับ เราเปิดกาสิโน แบบมาเก๊า เอาเงินเข้าประเทศกันเถอะครับ” จะเป็นทางรอดของสิงคโปร์
แต่ ลีกวนยู ปฏิเสธ…
ไม่มีประเทศไหน ไม่อยากได้เงินบริหารประเทศ ลีกวนยู ผู้ที่พ่อเคยติดการพนัน รู้ซึ้งถึง “อันตรายจากการพนัน” ในวันที่สังคมสิงคโปร์ ยังไม่พร้อม ทั้งเรื่องการบังคับใช้กฏหมาย การจัดระเบียบราชการ และที่สำคัญที่สุด คือ การศึกษาสร้างภูมิคุ้มกันของคนสิงคโปร์ ที่ยัง “ไม่พร้อม”
ลีกวนยู นายกรัฐมนตรี จึงประกาศ “มุ่งสร้างคนคุณภาพ ด้วยการศึกษาที่ดีที่สุด” และ “มุ่งสร้างระบบราชการ ที่ปราศจากการคอรัปชั่น” เป็นอันดับแรก จนสิงค์โปร์ได้ชื่อว่า มีการพัฒนาคน และพัฒนาระบบราชการโปร่งใส อันดับท็อปของโลก
รายได้ประชาชาติ หรือจีดีพีต่อคนของสิงค์โปร์ จึงเติบโตจาก 400 ดอลลาร์ต่อคน ในปี 1960 จนมากว่า 80,000 ดอลลาร์ต่อคน ในปัจจุบัน หรือโตกว่า 200 เท่า ตั้งแต่ลีกวนยูเริ่มบริหารประเทศ
พิสูจน์วิสัยทัศน์ของ ลีกวนยู “การสร้างคน เพื่อไปสร้างชาติ ไปสร้างเศรษฐกิจ” คือ สิ่งที่ถูกต้องที่สุด ดีกว่าทุกสิ่งอย่าง
แต่ทั้งนี้ “การศึกษาอย่างละเอียด เรื่องบ่อนกาสิโน” จากที่ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญระดับโลก ยังคงเริ่มมาตั้งแต่สมัยของลีกวนยู นายกรัฐมนตรีคนที่หนึ่ง 32 ปี และต่อเนื่องมาจนสมัยของ โก๊ะ จ๊กตง นายกรัฐมนตรีคนที่สอง 14 ปี รอจนสิงค์โปร์ประสบความสำเร็จในการสร้าง “รากฐานของประเทศ” และสร้างความเข้มแข็งด้านเศรษฐกิจ
มาถึง ลีเซียนลุง นายกรัฐมนตรีคนที่สาม ภายใต้ “ข้อจำกัดด้านการท่องเที่ยว” ของเกาะสิงคโปร์ ที่ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติ ไม่มีชายหาดที่สวยงาม ไม่มีประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรม ไม่มี “สีสัน” ดึงดูดนักท่องเที่ยว เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศไทย ที่มีทั้งสถาปัตยกรรม วัฒนธรรม อาหาร และธรรมชาติ ที่เหนือกว่าสิงคโปร์ทุกด้าน
ลีเซียนลุง จึงประกาศให้มีกาสิโน ด้วยการเตรียมความพร้อมทุกด้าน ทั้งด้านการบังคับใช้กฏหมาย ด้านภูมิคุ้มกันประชาชน และด้านการเยียวยาผลกระทบ จากการศึกษามายาวนาน
แต่ที่น่าสนใจ เราแทบไม่เคยได้ยินว่า ลีเซียนลุง แสดงความภาคภูมิใจกับผลงานนี้ของรัฐบาลเขาเลย และยังมีหลายคนพูดว่า หากสิงคโปร์ย้อนเวลากลับไปได้ อาจไม่ทำเรื่องกาสิโน ก็เป็นได้
ผมจึงเพียงสงสัย อย่างไร้อคติว่า ผู้นำไทยเรียนรู้อะไรบ้าง จากผู้นำสิงคโปร์
ทำไมผู้นำไทย จึงเร่งร้อน เลือกทางกาสิโนเสรี ก่อนเตรียมความพร้อมด้านการพัฒนาคน และด้านการบังคับใช้กฏหมาย ผมจึงประหลาดใจยิ่ง
ผมขอให้ ผู้นำไทย มีความเป็น Stateman หรือรัฐบุรุษ คิดถึงอนาคตชาติ อนาคตเด็กไทย สักนิดก็ยังดี ก่อนบุ่มบ่าม เปิดบ่อนกาสิโน ภายใต้ความ “ไม่พร้อม”
เพราะหากผลกระทบที่ตามมา ไม่ใช่อย่างพูด คนไทยนอกจากไม่ได้มีรายได้เพิ่มอย่างเท่าเทียม ลูกหลานติดการพนัน เสียคน บ่อนนอกพื้นที่อนุญาต เกิดขึ้นใหม่อย่างไร้การควบคุม รากฐานสังคมถูกทำลาย
ถึงวันนั้น ขอโทษ เสียใจ คงไม่พอ
ศ.ดร.สุชัชวีร์ สุวรรณสวัสดิ์ (ดร.เอ้)
