“กรณ์” ชี้รัฐคิดถูกออกมาตรการ “คนละครึ่ง”ถือเป็นกุศโลบายจูงใจให้คนเข้าระบบภาษี แต่ต้องไม่ใช่ดักตีหัวเรียกภาษีทันทีที่เข้าระบบ
เมื่อวันที่ 31 ธ.ค.64 นายกรณ์ จาติกวนิช หัวหน้าพรรคกล้า ได้โพสต์ข้อความระบุว่า เศรษฐกิจเพื่อคนตัวเล็ก
การเสนอความคิดนี่ยากอยู่แล้ว การถูกสื่อนำข้อเสนอไปพาดหัวชวนให้คนเข้าใจผิดนี่ยิ่งทำให้การสร้างวัฒนธรรมประชาธิปไตยให้เกิดการแลกเปลี่ยนความคิดกันอย่างสร้างสรรค์ยิ่งยากขึ้นไปอีก
เรื่องแบบนี้ผิดพลาดกันได้ ต้องขอบคุณ ‘ประชาชาติธุรกิจ’ ที่แก้ข่าวให้หลังเราได้ทักไป
หลักการของเราชัดเจนครับว่า ประชาชนคนไทยทุกคนนั้น เมื่อมีรายได้ก็ต้องเสียภาษี และรัฐบาลหรือพรรคการเมืองก็ต้องตอบให้ได้และทำงานให้ดีว่าเอา “ภาษี” ของประชาชนไปใช้อย่างไร สองอย่างนี้เป็นคนละเรื่องเดียวกัน
แต่แม้แต่ทุนใหญ่ข้ามชาติยังมีมาตรการจูงใจเว้นภาษีให้ พรรคกล้ามองว่า ‘คนตัวเล็ก’ ก็ควรได้รับความช่วยเหลือด้วย ‘แต้มต่อ’ ให้ตั้งตัวได้เหมือนกัน
เมื่อวานนี้ เลขาฯ อรรถวิชช์ สุวรรณภักดี ว่าที่ผู้สมัครเลือกตั้งซ่อมกรุงเทพฯ เขต9 ของ พรรคกล้า – KLA Party ลงหาเสียงในพื้นที่ตลาดสด เขตจตุจักร-หลักสี่ มีแม่ค้าหลายรายบอกทีมเรามาว่า “คนละครึ่ง” เป็นโครงการที่ดี กระตุ้นการสะพัดของเม็ดเงินให้หมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจ และเป็นโครงการที่มีประโยชน์อย่างมากในภาวะวิกฤต
แต่ในขณะเดียวกัน ก็ผงะกับการถูกสุ่มเรียกเก็บภาษีในมูลค่าที่สูง ซึ่งอยากที่บอกไว้ครับ ใครมีรายได้ก็ต้องเสียภาษี และปัญหาของไทยที่หมักหมมมานานคือความเป็นเมือง Shadow Economy มีเศรษฐกิจนอกระบบเยอะเกินไป จนรัฐไม่สามารถใช้ Data ในการดูแลทั่วถึงได้
“คนละครึ่ง” จาก แอป “เป๋าตัง” เป็นหนึ่งในกุศโลบายจูงใจให้คนเข้าระบบภาษี และแน่นอนในเชิงกระบวนการต้องละมุนละม่อม ไม่ใช่ดักตีหัวเรียกภาษีทันทีที่เข้ามาในระบบ
ผมเข้าใจมุมมนุษย์เงินเดือนนะครับ ท่านเสียภาษีกันอย่างมีวินัยทุกปี และท่านก็ได้รับการ “ลดหย่อน” มากมายหลายรูปแบบตั้งแต่ ลดหย่อนทั่วไปประจำปี ลดหย่อนผ่านระบบการออม ผ่านกองทุน รวมไปถึง ลดหย่อนผ่านการกระตุ้นเศรษฐกิจ ซึ่งในมุมอดีตรัฐมนตรีคลัง พวกท่านคือกำลังสำคัญในการพัฒนาชาติ
รัฐบาลคิดถูกแล้วที่ออกมาตรการอย่าง ‘คนละครึ่ง’ เพื่อช่วยพ่อค้าแม่ขายรายเล็กในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจ แต่ในเมื่อเขาเดือดร้อนช่วงนี้ ควรให้โอกาสเขาอีกสักนิด เว้นการเก็บภาษีสัก 1-2ปี (หรือเมื่อวิกฤติเริ่มคลี่คลาย) แล้วค่อยๆเก็บภาษีจากเขาเมื่อเขาลืมตาอ้าปากได้ และเมื่อเขาคุ้นเคยและเห็นประโยชน์จากการเข้ามาอยู่ในระบบ
นี่คือ ‘ศิลปะ’ การบริหารเศรษฐกิจ ที่ต้องออกมาในเชิงนโยบาย เพราะหากไม่มีนโยบายชัดเจน เราก็จะเห็นราชการทำหน้าที่ของเขา ส่งผลให้เป้าหมายที่ใหญ่กว่าอาจต้องผิดแผนไป
